24 _

امروز از شیراز برگشتم ، میتونم بگم یکی از قشنگترین شهرای کشوره ، با مردمانی بسیار عالی ، سه روزه با آزی رفتیم حال و‌هوا عوض کنیم ، عوض‌ کردم اما با فکر به آدمای توی دلم . ولی حقیقتا فرصتش پیش بیاد باز هم سفر خواهم کرد به این شهر بی نظیر✨

امروز ۲۷ سال و ۸ روزمه و اولین درسی که از این سن گرفتم اینه که ، از این به بعد ، سطح فرهنگ و شخصیت ، اولین معیارم برای ارتباط گرفتن با آدم ها باشه .

دوستم تا جمعه تهرانه و‌ طی قرارها و ارتباط هایی که این چند روز اخیر با هم داشتیم (بعد از یک سال و اندی آشنایی) ، حسم بهش عجیب شده ، یه حس دلزدگی در حین مهم بودن!

برای اولین بار دیشب زنگ زدم به کارفرما و الکی گفتم برام مشکل پیش اومده ، امروز رو آف کردم. تا الان هم فقط زیر پتو بودم و توی گوشی . تصمیم داشتم درس رو شروع کنم از امروز ولی فک کنم باید قیدشو بزنم .

نشستم توی داروخانه و به این فکر میکنم که واقعا چرا انقد نا امیدم، چرا هدفام گم شده! چرا همش دردهای عضلانی دارم .. یعنی دلیل همه ی این ها فقط یه آدمه!؟ یه غریبه ای که دو سال شد آشناترین و بعد یهو مثل یه حباب ترکید و گم شد؟

اما من تصمیم گرفتم از ماه دیگه ساعت ۷ صبح برم باشگاه و بعد مستقیم بیام سرکار 24 _...